Het Begijnhof, tweede helft veertiende eeuw tot stand gekomen, is het enige middeleeuwse hofje in de middeleeuwse kern van Amsterdam. Het ligt nog op het originele straatniveau, bijna een meter lager dan de rest van de binnenstad.
Het oude, in 1907 gerestaureerde poortje aan de Begijnensloot, dateert uit 1574 en heeft een steen waarop Sint Ursula is afgebeeld, de patrones van de Amsterdamse begijnen.
Beroemd is dit het oudste nog bestaande houten huis van Nederland (uit circa 1470): Begijnhof 34. In Amsterdam bestaan nog slechts twee middeleeuwse houten huizen,
het andere houten huis hieronder afgebeeld is Zeedijk 1.
In 't Aepjen aan de Zeedijk 1, dateert van 1544. Op de stadskaart van Cornelis Anthonisz uit 1544 staat het 'Aepgen'.
Deze twee zijn de enige nog houten huizen die Amsterdam heeft. Zie wanneer u bv meer wil weten over de herkomst van de naam:
mokums.nl
Zeedijk
Terug naar het Begijnhof. Het Begijnhof is geen gewoon hofje omdat het niet als oudedagsvoorziening door particulieren is gesticht. Het was een soort klooster waarin vrouwen als nonnen samenleefden,
hoewel de begijnen meer vrijheid hadden dan nonnen. De begijnen legden een gelofte van kuisheid af en moesten gehoorzaam zijn aan de pastoor van het hof, maar mochten op elk
moment het hof verlaten om te trouwen. Het laatste begijntje overleed in 1971.
Een ander verschil met de meeste hofjes is de bebouwing van het Begijnhof. Er staan geen uniforme woningen in rijtjes, maar 47 gewone stadshuizen met een individueel aanzien,
waaruit het min of meer particuliere karakter van het hof blijkt.
bma.
